Adaptacja to przystosowanie do nowego środowiska, do nowych sytuacji , nowych warunków. Dla małego dziecka, które po raz pierwszy przekracza próg przedszkola takim nowym środowiskiem jest właśnie przedszkole.

Placówka ta pojmowana jest jako środowisko edukacyjne, które stymuluje możliwości rozwojowe dziecka, wspomaga jego rozwój indywidualny i tworzy korzystne warunki dla jego wszechstronnego rozwoju.

Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej, to bardzo ważny moment w życiu każdego malucha, ponieważ wiąże się on z dużą zmianą jego trybu życia. W tym okresie dziecko uczy się nowej dla siebie roli-roli przedszkolaka.

Dzieci wstępujące do przedszkola różnią się między sobą poziomem zdolności przystosowawczych.

Część dzieci przystosowuje się dość szybko, u innych okres adaptacji trwa bardzo długo.

Są też takie dzieci, które nigdy nie adaptują się do warunków przedszkolnych. Najczęściej takie problemy mają dzieci, które są lękliwe, nieśmiałe, miały mały kontakt z rówieśnikami lub ich rodzice są nadopiekuńczy.

Proces aklimatyzacji zależy również od fazy rozwojowej dziecka oraz stopnia jego indywidualnych zdolności adaptacyjnych.

Wiek przedszkolny to okres osiągania kolejnego stadium dojrzałości fizjologicznej organizmu i rozwoju intelektualnego, budowania podstawowych struktur osobowości, to wiek uczenia się, zdobywania doświadczeń społecznych dziecka, w tym także przystosowujących do życia w grupie.

Poważne trudności, jakie napotykają dzieci w procesie adaptacji do nowego środowiska jakim jest przedszkole, wiążą się na ogół z zagrożeniem poczucie bezpieczeństwa. Zagrożeniu temu zwykle towarzyszy lęk, przytłaczająca ilość nowych bodźców, brak oparcia w osobach bliskich, nowe trudne sytuacje.

Dziecko przychodząc po raz pierwszy do przedszkola , pomimo spotkania tu życzliwych mu osób odczuwa nadal silną więź emocjonalną z mamą i innymi domownikami. Nowa sytuacja, nowe warunki nowe otoczenie budzą w dziecku niepokój i niepewność.

Malucha przeraża płacz innych dzieci, hałas, głośne rozmowy.

Opierając się na dorobku fachowej literatury z zakresu adaptacji można stwierdzić, iż dziecko musi zaakceptować i przystosować się do :

-nauczycieli i innych pracowników przedszkola

-przebywania w dużej grupie dzieci

-zupełnie nowego trybu życia,

-unormowanego rozkładu dnia,

-wymagań stawianych przez wychowawców w zakresie czynności samoobsługowych i wymagań związanych ze sposobem korzystania z zabawek i urządzeń będących do dyspozycji dziecka,

-innej niż w rodzinie pozycji społecznej.

 

Co robić, aby dzieci z uśmiechem przychodziły do przedszkola i czuły się tu bezpiecznie?

Należy stworzyć dzieciom takie warunki, które uwzględniałyby ich wrażliwość dobro społeczne oraz potrzeby zarówno przedszkola, jak i rodziców dziecka.

W naszym przedszkolu adaptacja dzieci przebiegała w miarę łagodnie.

Pierwsze dni rozstania z mamą były dla nielicznych nieco trudne. Jednak już po kilku dniach na twarzach dzieci zamiast grymasów, łez pojawiał się mały tajemniczy uśmiech.

Dzieci szybko się poznały, polubiły, nawiązały kontakty tworząc kilkuosobowe zespoły do wspólnych zabaw.

W atmosferze wzajemnej życzliwości, zaufania dzieci poczuły się bezpiecznie i zrozumiały że w tym miejscu mogą spokojnie czekać na swoją mamę, która za chwilę zapuka do przedszkolnych drzwi.

Udany start dziecka w przedszkolu jest efektem współdziałania takich podmiotów jak :

dziecko, jego rodzina, pracownicy przedszkola

Wspólna troska o dobro dziecka, wzajemne zrozumienie, współpraca przedszkola i rodzinny powinny być gwarantem sukcesu.